Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością należą do jednych z najistotniejszych czynników wpływających na bezpieczeństwo oraz jakość żywności. Dlatego też tak ważne jest, aby były one wystarczająco obojętne i nie uwalniały do kontaktującej się z nimi żywności substancji chemicznych w ilościach mogących wpływać negatywnie na zdrowie człowieka.

Zgodnie z art. 3 Rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością wszystkie materiały i wyroby przeznaczone do bezpośredniego i pośredniego kontaktu z żywnością, w warunkach użytkowania:

- nie mogą stanowić zagrożenia dla zdrowia człowieka,
- nie mogą powodować nieakceptowalnych zmian w składzie żywności,
- nie mogą powodować pogorszenia cech organoleptycznych żywności.

 

Aby potwierdzić zgodność wyrobu z powyższymi wymaganiami prawnymi oraz wymaganiami szczegółowymi przedsiębiorca musi dysponować odpowiednią dokumentacją, w tym wynikami badań oraz odpowiednio oznakować wyrób i zapewnić jego identyfikowalność. Należy podkreślić, że zgodnie z aktualnymi przepisami Unii Europejskiej to przedsiębiorca odpowiada za bezpieczeństwo wprowadzanego na rynek produktu.

 

Znakowanie

Zgodnie z art. 15 Rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością wprowadzane do obrotu handlowego, które nie weszły jeszcze w kontakt z żywnością muszą być oznakowane:

- słowami „do kontaktu z żywnością” lub
- wskazówkami dotyczącymi ich używania np. ekspres do kawy, łyżka do zupy itp. lub
- symbolem „kieliszka i widelca”,

 

Dodatkowo materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością wprowadzane do obrotu handlowego muszą zawierać zalecenia dotyczące ich bezpiecznego i właściwego użytkowania, nazwę i adres siedziby producenta, przetwórcy lub dystrybutora odpowiedzialnego za wprowadzenie wyrobu do obrotu i mającego siedzibę w Unii Europejskiej oraz odpowiednie oznaczenie identyfikacyjne dające możliwość śledzenia drogi materiału lub wyrobu (traceability).

Oznakowanie wyrobów na etapie sprzedaży detalicznej powinno znajdować się bezpośrednio na materiałach i wyrobach lub na ich opakowaniach lub też na etykietach umieszczonych na wyrobie lub na jego opakowaniu.

Oznakowanie wyrobów na etapie sprzedaży innej niż detaliczna powinno być umieszczone w dokumentach towarzyszących lub na etykietach lub opakowaniach lub też bezpośrednio na materiałach i wyrobach.

Informacje dotyczące znakowania muszą być przedstawione w języku polskim, inne języki urzędowe są dozwolone, jednak oznakowanie w języku polskim jest obligatoryjne. Znakowanie powinno być przedstawione w sposób łatwo zrozumiały przez nabywców, widoczne, czytelne i nieusuwalne.

Należy podkreślić, że w przypadku żywności opakowanej oznakowanie dotyczące kontaktu z żywnością nie jest konieczne, gdyż w takim przypadku opakowanie w sposób oczywisty nadają się do tego celu. Znakowanie jest skierowane przede wszystkim do klienta końcowego, który nie ma możliwości wglądu w dokumenty potwierdzające zgodność takie jak np. deklaracja zgodności.

 

Deklaracja zgodności

Zgodnie z art. 16 Rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 materiałom i wyrobom przeznaczonym do kontaktu z żywnością musi towarzyszyć deklaracja zgodności stwierdzająca, że są one zgodne z przepisami Unii Europejskiej mającymi do nich zastosowanie, w tym przepisami szczegółowymi.

Deklaracja zgodności jest dokumentem, który jest przekazywany odbiorcy materiału do kontaktu z żywnością na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu handlowego, z wyłączeniem obrotu detalicznego.

 

Cały artykuł został opublikowany w numerze 3/2016 kwartalnika "Kierunek Spożywczy"

Fot. 123rf.com