O tym, co ludzie dodają do piwa można mówić bez końca. Dziś jednak nie będę roztrząsać obecności owoców morza w ostrygowych stoutach, czy innych obcych naszej piwnej kulturze dodatkach. Skupię się na naszym podwórku, bo przecież i tu nie brak ciekawych inicjatyw.

Wszelkie nietypowe dodatki do piwa budzą ciekawość odbiorców. Przyznaję, że podziwiam ludzi, którzy warząc takie piwo traktują je jak plastyczne tworzywo, które urabiają pod własne gusta i oczekiwania. Czasem piwa te są sposobem na realizację marzeń, czasem są wyzwaniami zawodowymi lub sposobem na uczczenie jubileuszu. Z całą pewnością można to porównać do poszukiwania piwnego kwiatu paproci, albo do rosiczki która ma zwyczajnie przyciągnąć ofiarę.

Od czego by tu zacząć? Sprawa wydaje się prosta. Piwo to produkt, do którego używamy wodę, słód, chmiel i drożdże… więc dzisiejszy tekst można poświęcić wszystkim piwom, które wychodzą poza ten kanon. Jednak po raz kolejny tematyka będzie zbyt obszerna. Pozostaje mi zatem tylko jedno – kierować się własną intuicją, pamięcią smaku, pierwszym wrażeniem i osądem danych działań.

Skojarzenie pierwsze będzie przewrotne, bo nie dotyczy surowców, a dodatku do gotowego produktu - słowem… lemoniada. Dlaczego ona? Bo wśród niepiwnych dodatków generuje największe zyski. Radleromania ogarnęła Polskę już w ubiegłym roku. Piwa „Lech Shandy” i „Warka Radler” w piorunujący sposób podbijały rynek. Sprzedawane były w milionach butelek, a Grupa Żywiec informowała o 100% przyrostach miesiąc do miesiąca. To, że kariera tego typu napojów nie sięgnęła kresu był też fakt, że i Carlsberg zaoferował „Somersby” – mieszaninę piwa i sok jabłkowego. Także ten rok – mimo, że nie rozpieszcza pogodą – wydaje się stać pod znakiem radlerów. Poza wspomnianymi pojawiły się radlery Okocimia i Wojaka.


Autor: Paweł Błażewicz, Kultura Piwa

Fot. www.sxc.hu